Degenen die als eersten de sterrenbeelden construeerden en vervolgens
benoemden waren vertellers. Het trekken van een denkbeeldige lijn tussen een groepje sterren
verleende er een beeld en een identiteit aan. De aan die lijn geregen sterren waren als gebeurtenissen
die worden aaneengeregen door een verhaal. De voorstelling van de sterren als beelden
veranderde natuurlijk niets aan de sterren zelf, en evenmin veranderde er iets aan de zwarte leegte eromheen.
Wat erdoor veranderde was de manier waarop mensen de nachthemel lezen.

Het probleem van de tijd is als het duister van de hemel. Elke gebeurtenis is een ingeschreven figuur
binnen haar eigen tijd. Gebeurtenissen kunnen zich combineren en hun tijd kan gedeeltelijk samenvallen,
maar de temporele gemeenschappelijkheid tussen gebeurtenissen strekt zich niet wetmatig uit buiten de combinatie.
Een hongersnood is een tragische combinatie van gebeurtenissen. Waar de Grote Beer,
die immers in een andere tijd bestaat, onverschillig onder blijft.


(John Berger, En onze gezichten, mijn hart, vluchtig als foto's)


Those who first invented and then named the constellations were storytellers.
Tracing an imaginary line between a cluster of stars gave them an image and an identity.
The stars threaded on that line were like events threaded on a narrative.
Imagining the constellations did not of course change the stars, nor did it change the black emptiness that surrounds them.
What it changed was the way people read the night sky.

   The problem of time is like the darkness of the sky. Every event is inscribed in its own time.
Events may cluster and their times overlap, but the time in common between events does not extend as law beyond the clustering.

    A famine is a tragic cluster of events. To which the Great Plough is indifferent, existing as it does in another time.

(John Berger, And Our Faces, My Heart, Brief as Photos)



Degenen die als eersten de sterrenbeelden construeerden en vervolgens
benoemden waren vertellers. Het trekken van een denkbeeldige lijn tussen een groepje sterren
verleende er een beeld en een identiteit aan. De aan die lijn geregen sterren waren als gebeurtenissen
die worden aaneengeregen door een verhaal. De voorstelling van de sterren als beelden
veranderde natuurlijk niets aan de sterren zelf, en evenmin veranderde er iets aan de zwarte leegte eromheen.
Wat erdoor veranderde was de manier waarop mensen de nachthemel lezen.

Het probleem van de tijd is als het duister van de hemel. Elke gebeurtenis is een ingeschreven figuur
binnen haar eigen tijd. Gebeurtenissen kunnen zich combineren en hun tijd kan gedeeltelijk samenvallen,
maar de temporele gemeenschappelijkheid tussen gebeurtenissen strekt zich niet wetmatig uit buiten de combinatie.
Een hongersnood is een tragische combinatie van gebeurtenissen. Waar de Grote Beer,
die immers in een andere tijd bestaat, onverschillig onder blijft.


(John Berger, En onze gezichten, mijn hart, vluchtig als foto's)