Kalender 09

Vandaag komt
een vorige bewoner
zijn piano halen

Hij heeft daarvoor
Zoals het hoort
Enkele vrienden meegebracht
die krijgen zijn piano als toneelrekwisiet
ze gaan alo alo spelen
zegt hij en glundert

omdat zijn piano zwaar is
heeft hij
zoals dat gaat bij ons
nòg mannen bij zich
illegalen

één is alexander
de man uit oekraïne
die ik in een kraan zag zitten op de belgiëlei
die ik leerde kennen in het wijkcentrum aan de handelssteeg
die een week in de bourla sliep
die ik tot mijn schaamte terecht wees
de laatste avond in de schouwburg
omdat hij voor de tweede keer eten halen kwam
terwijl er niet genoeg was voor iedereen

(ik herinner mij
de laatste drie mensen in de rij
toen echt alle eten op was
en iemand nog
twee boterhammen met pindakaas en honing vond
onderin de koelkast)

alexander
monstert de gang
waarin wij elkaar
zojuist verrast omhelsden
dus hier woon jij
zie ik hem denken
(schaamte)

alles goed
vraag ik
ja
en dan
nog altijd geen papieren
advocaat met vakantie
vriend
(hij wijst op de andere ingehuurde kracht)
krijgt morgen witte kaart
morgen
(tragedie)

vijf mannen dragen de piano naar beneden
alexander en zijn vriend
gaan eerst de trap af
zij doen het zware werk
zo gaat dat

daarna
terug in de gang zegt hij
als in september
ik nog altijd geen papieren
jij moet kijken naar nieuws in televisie
hij lacht
ik ga terug in kraan klimmen

in de deuropening knikt hij naar mij
als om mij duidelijk te maken
dat het echt een goed plan is

Today
A former occupant
comes over
to get his piano

Therefore he has
as he should
brought some friends
they get his piano as a stage-property
they’re going to play alo alo
he says, radiating with joy

since the piano is heavy
he has
as things go over here
brought some more men
illegals

One of them is Alexander
the man from ukraine
whom I saw in a crane on the belgielei
whom I met in the community centre near the handelssteeg
who slept a whole week in the bourla
whom I reprimanded to my shame
the last evening in the theatre
because he came to get food twice
while there wasn’t enough for everybody

(i remember
the last three people in the row
when all food was eaten
and someone found
two slices of bread with peanut butter and honey
at the bottom of the fridge)

alexander
examines the corridor
in which we just
embraced each other
so here you live
I see him thinking
(shame)

everything all right
I ask
yes
and then
still no papers
lawyer on holiday
friend
(he points at another hired worker)
gets a white card tomorrow
tomorrow
(tragedy)

five man carry the piano downstairs
Alexander and his friend
go down the stairs first
they do the hard job
that’s how it goes

then
back in the corridor he says
when I still don’t have papers
in september
you have to watch the news on television
he laughs
I’m going to climb in the crane again

in the doorway he nods at me
as if to make sure
that it’s really a very good plan