Alexander uit oekraïne
Een van de bezetters
Die elke dag kwam eten
Bleek de man te zijn
Die op 23 maart
in de kraan kroop
ter hoogte van de belgiëlei
(een week nadat ik een taart liet ontploffen
voor de eerste verjaardag van het uitblijven van een rondzendbrief
aangaande regularisatiecriteria)

zijn wanhoopsdaad
(10 jaar asielaanvraag, geen antwoord, geen ocmw)
levert 40 dagen psychiatrie op
(hij kan eronderuit, hij is illegaal hier, niemand weet echt waar hij zit,
maar opgesloten zegt hij, is er tenminste eten)

de avond dat de russen koken
is er zo veel volk
dat er eten te weinig dreigt
voor iedereen

ik zie alexander
langs de uitgang binnen glippen
om voor de tweede keer aan te schuiven
ik zeg hem
wacht
er zijn mensen die nog niet de eerste keer

(gemakkelijk praten
denk ik dan
wanneer alle deuren voor je opengaan)

sorry roep ik
kom toch
doe
maar
even snel is hij
al  weggevlucht
terug
naar ergens anders
godweetwaar



Alexander from the Ukraine
One of the occupiers
Who came to eat with us every day
Turned out to be the man
Who climbed into
The crane
Near the belgielei
On 23 March
(a week after i had let a cake explode
For the first birthday of the postponement of the circular letter
Concerning regularisation criteria)

His act of despair
(10 years request for asylum, no response, no ocmw)
produced 40 days of psychiatry
(he can get out of it, he’s illegal here, no-one knows where he is
but put under restraint, he says, there is at least food)

the evening the russians cook
there are so many people
that there threatens to be
not enough food
for everyone

I see alexander sneak in
by the exit
to take a second portion
i tell him
Wait
There are people who haven’t taken once
 
(easily said
i think
when doors are always open for you)

sorry i shout
come
go on
take
just as quickly
he’s run away
to somewhere else
godknowswhere



Alexander uit oekraïne
Een van de bezetters
Die elke dag kwam eten
Bleek de man te zijn
Die op 23 maart
in de kraan kroop
ter hoogte van de belgiëlei
(een week nadat ik een taart liet ontploffen
voor de eerste verjaardag van het uitblijven van een rondzendbrief
aangaande regularisatiecriteria)

zijn wanhoopsdaad
(10 jaar asielaanvraag, geen antwoord, geen ocmw)
levert 40 dagen psychiatrie op
(hij kan eronderuit, hij is illegaal hier, niemand weet echt waar hij zit,
maar opgesloten zegt hij, is er tenminste eten)

de avond dat de russen koken
is er zo veel volk
dat er eten te weinig dreigt
voor iedereen

ik zie alexander
langs de uitgang binnen glippen
om voor de tweede keer aan te schuiven
ik zeg hem
wacht
er zijn mensen die nog niet de eerste keer

(gemakkelijk praten
denk ik dan
wanneer alle deuren voor je opengaan)

sorry roep ik
kom toch
doe
maar
even snel is hij
al  weggevlucht
terug
naar ergens anders
godweetwaar